A/N: Wow haha een compleet origineel verhaal op de website, wat een verrassing. Ik heb echt heel hard geprobeerd om het te laten voelen zoals al mijn favoriete verhalen <3 Oh ja en het is absoluut niet gebaseerd op een waargebeurd verhaal! Echt (niet) waar XD
Hoofdstuk 1: De Nieuwe Voorzitter is een Tsundere?!
De vroege ochtendzon scheen door de ramen, die je door de andere ramen aan de overkant van het hok kon zien, van het Bosverenigingshok. De kersenbloesems bloeiden perfect, en een lichte bries blies een paar verdwaalde bloemblaadjes het lokaal binnen waar het bestuur zich verzameld had. Het was de eerste vergadering van het jaar, en de zenuwen gierden door de lucht.
"Hmpf. Luister goed, stelletje idioten!" riep Aiko Takahashi, de pasbenoemde voorzitter van de vereniging, terwijl ze haar armen over elkaar sloeg en nors naar de rest keek. "Ik heb niet om deze positie gevraagd! Maar omdat de vorige voorzitter op mysterieuze wijze naar het Aruba is vertrokken, zit ik hier nu opgescheept met jullie!"
"Ehh... Dat klinkt niet echt als een eerlijke verkiezing..." mompelde Haruto, de vicevoorzitter, terwijl hij een hand door zijn rommelige zwarte haar haalde. Hij was natuurlijk een doodgewoon, middelmatig persoon met een verborgen talent waar hij zich niet bewust van was. "Maar goed, laten we samenwerken om er een geweldig jaar van te maken!"
"Juist!" riep Yuki, de hyperactieve penningmeesteres, terwijl ze haar handen in de lucht gooide. "Laten we een epische vereniging maken waar iedereen blij van wordt! We kunnen bijvoorbeeld een maid café organiseren, of wadlopen, of—"
"Geen maid cafés!" snauwde Aiko, met een lichte blos op haar wangen. "We gaan dit jaar serieus zijn! Discipline! Orde! We worden de beste vereniging ooit!"
"Ehh... maar we zijn een studievereniging..." mompelde Haruto, terwijl hij alweer in zijn haar krabde.
De deur vloog open, en een nieuwe figuur stapte naar binnen: Ken, de mysterieuze secretaris die altijd een boek bij zich droeg en slechts af en toe sprak. Hij keek over zijn bril naar de groep en zuchtte. "Jullie zijn echt hopeloos. Dit wordt een lang jaar."
En zo begon het chaotische bestuur van de Bosvereniging, waar romantiek, misverstanden, en absurde evenementen gegarandeerd op hen wachtten!
"Hmpf. Luister goed, stelletje idioten!" riep Aiko Takahashi, de pasbenoemde voorzitter van de vereniging, terwijl ze haar armen over elkaar sloeg en nors naar de rest keek. "Ik heb niet om deze positie gevraagd! Maar omdat de vorige voorzitter op mysterieuze wijze naar het Aruba is vertrokken, zit ik hier nu opgescheept met jullie!"
"Ehh... Dat klinkt niet echt als een eerlijke verkiezing..." mompelde Haruto, de vicevoorzitter, terwijl hij een hand door zijn rommelige zwarte haar haalde. Hij was natuurlijk een doodgewoon, middelmatig persoon met een verborgen talent waar hij zich niet bewust van was. "Maar goed, laten we samenwerken om er een geweldig jaar van te maken!"
"Juist!" riep Yuki, de hyperactieve penningmeesteres, terwijl ze haar handen in de lucht gooide. "Laten we een epische vereniging maken waar iedereen blij van wordt! We kunnen bijvoorbeeld een maid café organiseren, of wadlopen, of—"
"Geen maid cafés!" snauwde Aiko, met een lichte blos op haar wangen. "We gaan dit jaar serieus zijn! Discipline! Orde! We worden de beste vereniging ooit!"
"Ehh... maar we zijn een studievereniging..." mompelde Haruto, terwijl hij alweer in zijn haar krabde.
De deur vloog open, en een nieuwe figuur stapte naar binnen: Ken, de mysterieuze secretaris die altijd een boek bij zich droeg en slechts af en toe sprak. Hij keek over zijn bril naar de groep en zuchtte. "Jullie zijn echt hopeloos. Dit wordt een lang jaar."
En zo begon het chaotische bestuur van de Bosvereniging, waar romantiek, misverstanden, en absurde evenementen gegarandeerd op hen wachtten!
Hoofdstuk 2: De Onvermijdelijke Commissiemarkt!
De dag van de jaarlijkse commissiemarkt was aangebroken, en de bosvereniging had—zoals gebruikelijk—op het laatste moment hun stand in elkaar geknutseld. Een gammele tafel, een scheef spandoek met de naam van de commissies (waarvan sommige letters per ongeluk achterstevoren waren geplakt), en een doos vol flyers die nog gevouwen moesten worden. Dit kon niet anders dan een ramp worden.
"Waarom ziet onze stand eruit alsof een stel kleuters hem heeft gebouwd?!" gromde Aiko terwijl ze haar handen in haar zij zette.
"Ehh… misschien omdat we dit letterlijk vijf minuten geleden in elkaar hebben geflanst?" antwoordde Haruto met een zucht. "En omdat Yuki de helft van het budget aan snacks heeft uitgegeven…"
"Maar kijk eens hoe schattig deze stroopwafels zijn!" riep Yuki enthousiast, terwijl ze een bordje met koek omhoog hield. "Mensen houden van gratis eten! Dit gaat ze aantrekken, let maar op!"
Aiko sloeg haar hand tegen haar voorhoofd. "Ugh, waarom ben ik hieraan begonnen…"
Net toen het leek alsof hun stand gedoemd was om genegeerd te worden, dook er plotseling een groep eerstejaars op. Een jongen met grote ogen en een nerveuze glimlach wees naar de flyers. "Eh, hallo! Waar gaan deze commissies eigenlijk over?"
Er viel een pijnlijke stilte.
Haruto en Aiko wisselden een blik uit. Niemand had eigenlijk ooit nagedacht over een duidelijke beschrijving van de commissies.
"Ehh… we zijn een vereniging… voor… allerlei dingen?" probeerde Haruto voorzichtig.
"Ja! We doen superveel coole activiteiten!" sprong Yuki in. "Zoals, eh… pubquizzen, wadlopen, en misschien een maid café—"
"GEEN MAID CAFÉ!" schreeuwde Aiko onmiddellijk, haar gezicht zo rood als een tomaat.
De eerstejaars keken elkaar twijfelachtig aan, maar Yuki was al begonnen met flyers in hun handen te duwen. "Jullie moeten echt een keer langskomen! Het wordt geweldig!"
Ondertussen stond Ken achteraan, rustig zijn boek te lezen. Zonder op te kijken mompelde hij: "Statistisch gezien hebben we nu een kans van 27% dat er iemand lid wordt."
"Ughhh, dit wordt een lange dag…" kreunde Aiko, terwijl ze met haar hoofd op tafel viel.
"Waarom ziet onze stand eruit alsof een stel kleuters hem heeft gebouwd?!" gromde Aiko terwijl ze haar handen in haar zij zette.
"Ehh… misschien omdat we dit letterlijk vijf minuten geleden in elkaar hebben geflanst?" antwoordde Haruto met een zucht. "En omdat Yuki de helft van het budget aan snacks heeft uitgegeven…"
"Maar kijk eens hoe schattig deze stroopwafels zijn!" riep Yuki enthousiast, terwijl ze een bordje met koek omhoog hield. "Mensen houden van gratis eten! Dit gaat ze aantrekken, let maar op!"
Aiko sloeg haar hand tegen haar voorhoofd. "Ugh, waarom ben ik hieraan begonnen…"
Net toen het leek alsof hun stand gedoemd was om genegeerd te worden, dook er plotseling een groep eerstejaars op. Een jongen met grote ogen en een nerveuze glimlach wees naar de flyers. "Eh, hallo! Waar gaan deze commissies eigenlijk over?"
Er viel een pijnlijke stilte.
Haruto en Aiko wisselden een blik uit. Niemand had eigenlijk ooit nagedacht over een duidelijke beschrijving van de commissies.
"Ehh… we zijn een vereniging… voor… allerlei dingen?" probeerde Haruto voorzichtig.
"Ja! We doen superveel coole activiteiten!" sprong Yuki in. "Zoals, eh… pubquizzen, wadlopen, en misschien een maid café—"
"GEEN MAID CAFÉ!" schreeuwde Aiko onmiddellijk, haar gezicht zo rood als een tomaat.
De eerstejaars keken elkaar twijfelachtig aan, maar Yuki was al begonnen met flyers in hun handen te duwen. "Jullie moeten echt een keer langskomen! Het wordt geweldig!"
Ondertussen stond Ken achteraan, rustig zijn boek te lezen. Zonder op te kijken mompelde hij: "Statistisch gezien hebben we nu een kans van 27% dat er iemand lid wordt."
"Ughhh, dit wordt een lange dag…" kreunde Aiko, terwijl ze met haar hoofd op tafel viel.
Hoofdstuk 3: De Vereniging Heeft Geldproblemen?! Tijd voor Een Absurd Idee!
"Oké, laat me dit even samenvatten..." Haruto wreef met een vermoeide zucht over zijn slapen terwijl hij naar de cijfers op het bord staarde. "We hebben een budget van... precies nul euro?"
"Correct," zei Rika, zonder op te kijken van zijn boek.
Aiko sloeg met haar hand op de tafel. "Hoe kan dat?! Wat heeft het vorige bestuur gedaan?!"
"Blijkbaar hebben ze al het geld uitgegeven aan ‘belangrijke activiteiten’," mompelde Haruto, terwijl hij de financiële verslagen doornam. "Zoals... uhm... een bestuursweekend, een sushi-catering voor zichzelf en... een beer voor het hok?"
"Ik wist dat ik die beer niet had gedroomd!" riep Yuki enthousiast. "Hij zag er zo vriendelijk uit!"
Aiko kneep haar ogen dicht en nam diep adem. "Goed, we moeten dus geld verdienen. Maar hoe?"
"Ooh! Ik weet het!" Yuki sprong op van haar stoel, haar ogen twinkelend van enthousiasme. "Wat als we een maid café organiseren?"
Aiko’s gezicht kleurde direct rood. "N-N-Nee! Absoluut niet! Volgende suggestie!"
"Een loterij?" stelde Ken voor.
"Nee, te saai," zei Yuki, terwijl ze al krabbels maakte van schattige maid-outfits.
"Een veiling?" probeerde Haruto.
"Ook saai!"
"Een cosplay-modeshow?"
"JAAAA!" Yuki klapte in haar handen. "We kunnen het groots aanpakken! We lenen Omnia, regelen wat sponsors en nodigen de hele school uit! Iedereen betaalt entree, en als we het goed doen, verdienen we bakken met geld!"
Aiko fronste. "Ik weet niet of—"
"Geweldig idee! Besloten!" riep Yuki, zonder haar nog te laten uitpraten.
"Waarom heb ik het gevoel dat dit vreselijk mis gaat lopen..." mompelde Haruto.
En zo begon de organisatie van het meest bizarre evenement dat de Bosvereniging ooit zou organiseren.
"Correct," zei Rika, zonder op te kijken van zijn boek.
Aiko sloeg met haar hand op de tafel. "Hoe kan dat?! Wat heeft het vorige bestuur gedaan?!"
"Blijkbaar hebben ze al het geld uitgegeven aan ‘belangrijke activiteiten’," mompelde Haruto, terwijl hij de financiële verslagen doornam. "Zoals... uhm... een bestuursweekend, een sushi-catering voor zichzelf en... een beer voor het hok?"
"Ik wist dat ik die beer niet had gedroomd!" riep Yuki enthousiast. "Hij zag er zo vriendelijk uit!"
Aiko kneep haar ogen dicht en nam diep adem. "Goed, we moeten dus geld verdienen. Maar hoe?"
"Ooh! Ik weet het!" Yuki sprong op van haar stoel, haar ogen twinkelend van enthousiasme. "Wat als we een maid café organiseren?"
Aiko’s gezicht kleurde direct rood. "N-N-Nee! Absoluut niet! Volgende suggestie!"
"Een loterij?" stelde Ken voor.
"Nee, te saai," zei Yuki, terwijl ze al krabbels maakte van schattige maid-outfits.
"Een veiling?" probeerde Haruto.
"Ook saai!"
"Een cosplay-modeshow?"
"JAAAA!" Yuki klapte in haar handen. "We kunnen het groots aanpakken! We lenen Omnia, regelen wat sponsors en nodigen de hele school uit! Iedereen betaalt entree, en als we het goed doen, verdienen we bakken met geld!"
Aiko fronste. "Ik weet niet of—"
"Geweldig idee! Besloten!" riep Yuki, zonder haar nog te laten uitpraten.
"Waarom heb ik het gevoel dat dit vreselijk mis gaat lopen..." mompelde Haruto.
En zo begon de organisatie van het meest bizarre evenement dat de Bosvereniging ooit zou organiseren.
Hoofdstuk 4: Een Misverstand?! Een Veel Te Intieme Meet-Up!
De voorbereidingen voor de cosplay-modeshow waren in volle gang. Yuki had met haar oneindige energie sponsors geregeld, Ken had een gedetailleerd draaiboek gemaakt, en Haruto… nou ja, hij probeerde vooral te overleven.
Maar er was één groot probleem.
"Waarom," begon Aiko langzaam, haar gezicht al dieprood, "ben ik de hoofdact in deze modeshow?"
"Nou, omdat jij de voorzitter bent!" riep Yuki vrolijk. "En een vereniging moet geleid worden door een charismatische, stralende ster!"
Aiko kneep haar ogen dicht en probeerde haar woede in te slikken. "Ik. Doe. Het. Niet."
"Maar... ik heb je naam al op de posters gezet," zei Yuki met haar meest onschuldige blik.
"YUKI!!!"
Terwijl Aiko achter Yuki aan rende met moord in haar ogen, bleef Haruto zuchtend achter. "Nou, dat wordt weer een week van chaos."
"Hoe dan ook," Ken sloeg zijn boek dicht, "iemand moet haar helpen met haar outfit. En de enige die nog niet is ingedeeld is…" Hij keek naar Haruto.
Haruto voelde de bui al hangen. "Nee. Absoluut niet."
En zo gebeurde het dat Haruto die avond in een lokaal in Omnia zat, alleen met Aiko, terwijl ze in haar handen een elegante jurk vasthield.
"Dit is belachelijk," mompelde Aiko. "Waarom moet ik dit überhaupt passen?"
"Omdat je anders op het podium staat in een vuilniszak," zei Haruto droog.
Aiko keek hem met een vernietigende blik aan. Maar toen zuchtte ze en draaide haar hoofd weg. "Je blijft daar," beval ze, terwijl ze naar een hoek wees.
"Ja, ja, ik ga heus niet—"
Maar voordat hij zich kon omdraaien, gleed Aiko uit over een losliggend stuk stof.
"Aah—!"
Haruto draaide zich om op precies het verkeerde moment en probeerde haar reflexmatig op te vangen. In plaats daarvan belandden ze samen op de grond—met Haruto bovenop hem.
Een doodse stilte vulde de ruimte.
Aiko’s ogen waren wijd open, haar gezicht knalrood. Haruto besefte pas hoe dichtbij ze waren toen hij haar zachte adem tegen zijn huid voelde.
"Ha-Haruto…"
"Eh, ik—"
BAM!
Voordat hij nog iets kon zeggen, had Aiko hem met pure paniek een stomp in zijn maag gegeven.
"IDIOOT!" schreeuwde ze, terwijl ze opstond en haar gezicht in haar handen verborg.
Haruto kreunde op de grond. "Waarom… altijd… geweld…?"
Aiko draaide zich om, haar hart bonkend in haar borstkas. Wat was dat net?! Waarom voelde het zo… vreemd?
Buiten het lokaal, achter de deur, hield Yuki haar hand voor haar mond om haar giechels in te houden. "Ohhh, dit wordt interessant…"
Maar er was één groot probleem.
"Waarom," begon Aiko langzaam, haar gezicht al dieprood, "ben ik de hoofdact in deze modeshow?"
"Nou, omdat jij de voorzitter bent!" riep Yuki vrolijk. "En een vereniging moet geleid worden door een charismatische, stralende ster!"
Aiko kneep haar ogen dicht en probeerde haar woede in te slikken. "Ik. Doe. Het. Niet."
"Maar... ik heb je naam al op de posters gezet," zei Yuki met haar meest onschuldige blik.
"YUKI!!!"
Terwijl Aiko achter Yuki aan rende met moord in haar ogen, bleef Haruto zuchtend achter. "Nou, dat wordt weer een week van chaos."
"Hoe dan ook," Ken sloeg zijn boek dicht, "iemand moet haar helpen met haar outfit. En de enige die nog niet is ingedeeld is…" Hij keek naar Haruto.
Haruto voelde de bui al hangen. "Nee. Absoluut niet."
En zo gebeurde het dat Haruto die avond in een lokaal in Omnia zat, alleen met Aiko, terwijl ze in haar handen een elegante jurk vasthield.
"Dit is belachelijk," mompelde Aiko. "Waarom moet ik dit überhaupt passen?"
"Omdat je anders op het podium staat in een vuilniszak," zei Haruto droog.
Aiko keek hem met een vernietigende blik aan. Maar toen zuchtte ze en draaide haar hoofd weg. "Je blijft daar," beval ze, terwijl ze naar een hoek wees.
"Ja, ja, ik ga heus niet—"
Maar voordat hij zich kon omdraaien, gleed Aiko uit over een losliggend stuk stof.
"Aah—!"
Haruto draaide zich om op precies het verkeerde moment en probeerde haar reflexmatig op te vangen. In plaats daarvan belandden ze samen op de grond—met Haruto bovenop hem.
Een doodse stilte vulde de ruimte.
Aiko’s ogen waren wijd open, haar gezicht knalrood. Haruto besefte pas hoe dichtbij ze waren toen hij haar zachte adem tegen zijn huid voelde.
"Ha-Haruto…"
"Eh, ik—"
BAM!
Voordat hij nog iets kon zeggen, had Aiko hem met pure paniek een stomp in zijn maag gegeven.
"IDIOOT!" schreeuwde ze, terwijl ze opstond en haar gezicht in haar handen verborg.
Haruto kreunde op de grond. "Waarom… altijd… geweld…?"
Aiko draaide zich om, haar hart bonkend in haar borstkas. Wat was dat net?! Waarom voelde het zo… vreemd?
Buiten het lokaal, achter de deur, hield Yuki haar hand voor haar mond om haar giechels in te houden. "Ohhh, dit wordt interessant…"
Hoofdstuk 5: Waarom Denkt Iedereen Dat We Een Koppel Zijn?!
De avond van de cosplay-modeshow was eindelijk aangebroken. Omnia was gevuld met studenten, kleurrijke lichten flikkerden, en het podium was prachtig versierd. Dankzij Yuki’s oneindige enthousiasme was het evenement veel groter geworden dan iemand had verwacht. Er waren professionele fotografen, een optreden van DJ trio de Smikkelberen en… een mysterieuze VIP-gast die om onbekende redenen op de gastenlijst stond.
Aiko stond achter de gordijnen bij het podium, haar handen trillend terwijl ze naar haar jurk keek. Waarom heb ik hier ooit mee ingestemd?! Ze voelde zich veel te ongemakkelijk in deze prachtige outfit—een victoriaanse prinsessenjurk met sierlijke details.
"Het staat je goed," klonk een stem achter haar.
Aiko draaide zich razendsnel om en zag Haruto, die er in zijn formele outfit verrassend goed uitzag. Even bleef ze stil, haar hart sloeg een slag over. Maar voordat ze zich liet meeslepen door de sfeer, schudde ze snel haar hoofd.
"Hmpf! Als je tijd hebt om rare dingen te zeggen, kun je beter helpen met de voorbereidingen!" blafte ze.
Haruto zuchtte en haalde een hand door zijn haar. "Ja, ja…"
10 minuten later – chaos achter de schermen
"DIT IS EEN RAMP!" Yuki rende paniekerig rond. "Onze mannelijke hoofdact is ziek! De koppel-finale kan niet doorgaan!"
"En dat is een probleem omdat…?" vroeg Ken, die kalm zijn thee dronk.
"Omdat het hele publiek wacht op het hoogtepunt: de romantische dansscène! We hebben een mannelijke hoofdrolspeler nodig, en wel NU!"
Aiko had het gesprek toevallig gehoord en voelde een vage paniek opkomen. "Wacht even, dat betekent toch niet—"
"Haruto! Jij doet het!" riep Yuki voordat Aiko haar zin kon afmaken.
"…WAT?!" riepen Haruto en Aiko tegelijk.
"Het is perfect!" riep Yuki enthousiast. "Jullie zijn al gewend aan elkaar, en het publiek zal smelten van de chemie tussen jullie!"
"WIJ HEBBEN GEEN CHEMIE!" riep Aiko, haar gezicht vuurrood.
"Waarom wordt dit mijn probleem?!" klaagde Haruto.
"Geen tijd om te klagen, trek dit aan!" Yuki gooide hem een stijlvolle smoking toe.
5 minuten later – het podium
De spotlights gingen aan. Het publiek hield zijn adem in.
Aiko en Haruto stonden in het midden van het podium, gekleed alsof ze uit een romantische fantasiewereld waren gestapt. Het orkest begon zachtjes te spelen.
Aiko’s handen trilden een beetje toen Haruto zijn hand uitstak. Hij keek haar twijfelend aan. "Wil je echt weglopen en de show verpesten?" vroeg hij zacht.
Ze klemde haar kaken op elkaar. Ik kan dit. Het is gewoon een optreden. GEWOON een optreden…
Ze legde haar hand in de zijne.
De dans begon langzaam. Aiko voelde haar hart bonzen terwijl ze dichter bij Haruto kwam. De muziek zwol aan, het publiek keek ademloos toe. In de climax van de dans trok Haruto haar voorzichtig iets dichter naar zich toe. Voor een fractie van een seconde ontmoetten hun blikken elkaar.
Toen…
FLITS!
Meerdere camera’s gingen af.
Het publiek barstte los in gejuich.
Aiko’s ogen werden groot. WACHT. HOE ZIET DIT ERUIT?!
Ze probeerde zich los te trekken, maar struikelde—recht in Haruto’s armen.
Nog meer camera’s flitsten.
"OH MIJN GOD, ZE ZIJN ZO’N SCHATTIG KOPPEL!" gilde iemand uit het publiek.
Aiko’s gezicht werd knalrood. "W-WAT?!"
Voordat ze zichzelf kon verdedigen, rende Yuki het podium op met een microfoon. "En daar hebben we het! De romantische scène van de avond! Misschien is het niet alleen acteren, hmm?" Ze wiebelde suggestief met haar wenkbrauwen.
"DAAR GAAT MIJN REPUTATIE!" schreeuwde Aiko wanhopig.
Haruto zuchtte. "Waarom overkomt dit altijd mij…?"
Ondertussen, achterin de zaal, stond een mysterieuze figuur in de schaduw met een glimlach. "Interessant… deze vereniging is vermakelijker dan ik dacht."
Wie was deze persoon? En hoe lang zou het duren voordat dit misverstand zich als een lopend vuurtje over de school verspreidde?
Eén ding was zeker: dit was nog maar het begin van de chaos.
Aiko stond achter de gordijnen bij het podium, haar handen trillend terwijl ze naar haar jurk keek. Waarom heb ik hier ooit mee ingestemd?! Ze voelde zich veel te ongemakkelijk in deze prachtige outfit—een victoriaanse prinsessenjurk met sierlijke details.
"Het staat je goed," klonk een stem achter haar.
Aiko draaide zich razendsnel om en zag Haruto, die er in zijn formele outfit verrassend goed uitzag. Even bleef ze stil, haar hart sloeg een slag over. Maar voordat ze zich liet meeslepen door de sfeer, schudde ze snel haar hoofd.
"Hmpf! Als je tijd hebt om rare dingen te zeggen, kun je beter helpen met de voorbereidingen!" blafte ze.
Haruto zuchtte en haalde een hand door zijn haar. "Ja, ja…"
10 minuten later – chaos achter de schermen
"DIT IS EEN RAMP!" Yuki rende paniekerig rond. "Onze mannelijke hoofdact is ziek! De koppel-finale kan niet doorgaan!"
"En dat is een probleem omdat…?" vroeg Ken, die kalm zijn thee dronk.
"Omdat het hele publiek wacht op het hoogtepunt: de romantische dansscène! We hebben een mannelijke hoofdrolspeler nodig, en wel NU!"
Aiko had het gesprek toevallig gehoord en voelde een vage paniek opkomen. "Wacht even, dat betekent toch niet—"
"Haruto! Jij doet het!" riep Yuki voordat Aiko haar zin kon afmaken.
"…WAT?!" riepen Haruto en Aiko tegelijk.
"Het is perfect!" riep Yuki enthousiast. "Jullie zijn al gewend aan elkaar, en het publiek zal smelten van de chemie tussen jullie!"
"WIJ HEBBEN GEEN CHEMIE!" riep Aiko, haar gezicht vuurrood.
"Waarom wordt dit mijn probleem?!" klaagde Haruto.
"Geen tijd om te klagen, trek dit aan!" Yuki gooide hem een stijlvolle smoking toe.
5 minuten later – het podium
De spotlights gingen aan. Het publiek hield zijn adem in.
Aiko en Haruto stonden in het midden van het podium, gekleed alsof ze uit een romantische fantasiewereld waren gestapt. Het orkest begon zachtjes te spelen.
Aiko’s handen trilden een beetje toen Haruto zijn hand uitstak. Hij keek haar twijfelend aan. "Wil je echt weglopen en de show verpesten?" vroeg hij zacht.
Ze klemde haar kaken op elkaar. Ik kan dit. Het is gewoon een optreden. GEWOON een optreden…
Ze legde haar hand in de zijne.
De dans begon langzaam. Aiko voelde haar hart bonzen terwijl ze dichter bij Haruto kwam. De muziek zwol aan, het publiek keek ademloos toe. In de climax van de dans trok Haruto haar voorzichtig iets dichter naar zich toe. Voor een fractie van een seconde ontmoetten hun blikken elkaar.
Toen…
FLITS!
Meerdere camera’s gingen af.
Het publiek barstte los in gejuich.
Aiko’s ogen werden groot. WACHT. HOE ZIET DIT ERUIT?!
Ze probeerde zich los te trekken, maar struikelde—recht in Haruto’s armen.
Nog meer camera’s flitsten.
"OH MIJN GOD, ZE ZIJN ZO’N SCHATTIG KOPPEL!" gilde iemand uit het publiek.
Aiko’s gezicht werd knalrood. "W-WAT?!"
Voordat ze zichzelf kon verdedigen, rende Yuki het podium op met een microfoon. "En daar hebben we het! De romantische scène van de avond! Misschien is het niet alleen acteren, hmm?" Ze wiebelde suggestief met haar wenkbrauwen.
"DAAR GAAT MIJN REPUTATIE!" schreeuwde Aiko wanhopig.
Haruto zuchtte. "Waarom overkomt dit altijd mij…?"
Ondertussen, achterin de zaal, stond een mysterieuze figuur in de schaduw met een glimlach. "Interessant… deze vereniging is vermakelijker dan ik dacht."
Wie was deze persoon? En hoe lang zou het duren voordat dit misverstand zich als een lopend vuurtje over de school verspreidde?
Eén ding was zeker: dit was nog maar het begin van de chaos.
Hoofdstuk 6: De Mysterieuze Uitdager! Een Rivaal Verschijnt?!
De volgende ochtend verspreidde het gerucht zich als een lopend vuurtje door de school.
"Heb je het gehoord?!"
"Haruto en Aiko hebben een romantische dans opgevoerd tijdens de modeshow!"
"Ze vielen in elkaars armen! HET WAS MAGISCH!"
"Zijn ze een stel?!"
Aiko liep door de gangen met haar hoodie diep over haar hoofd getrokken, terwijl ze probeerde de starende blikken te negeren. Hoe is dit zo uit de hand gelopen?!
Haruto liep zuchtend naast haar. "Waarom voel ik me alsof ik onbedoeld de mannelijke love-interest van een shoujo-manga ben geworden?"
Maar net toen Aiko haar mond opende om te klagen, werd hun weg geblokkeerd door een grote groep studenten. In het midden stond een jongen met een zelfverzekerde glimlach en perfect gestyled zilverkleurig haar.
Aiko's ogen vernauwden zich. Waarom ziet hij eruit als een cliché karakter uit een dating sim?!
"Haruto, Aiko," zei de jongen met een dramatische flair, terwijl hij een rode roos uit zijn borstzak trok en hem met een overbodig elegante beweging ronddraaide.
"Uh… wie ben jij precies?" vroeg Haruto.
De jongen glimlachte breed. "Ah, hoe onbeleefd van me! Sta mij toe mezelf voor te stellen." Hij gooide zijn jas dramatisch over zijn schouder. "Mijn naam is Kazuya Renjou. Vicevoorzitter van de Landschapsvereniging."
Het werd stil.
Aiko’s wenkbrauwen schoten omhoog. "Wacht… vicevoorzitter van de Landschapsvereniging?"
"Precies!" zei Kazuya, terwijl hij een stap dichterbij deed en plots Aiko’s hand vastpakte. "En ik moet toegeven, Aiko, je was absoluut betoverend gisteravond."
"—W-WAT?!"
Het was alsof haar hersenen kortsloten. Ze voelde de temperatuur in haar gezicht stijgen.
Haruto keek van Aiko naar Kazuya en voelde plots een lichte irritatie opborrelen. "Ehm, je grijpt wel zomaar iemand anders haar hand, vriend."
Kazuya lachte zacht. "Oh? Ben je bezorgd, Haruto? Na die intieme momenten op het podium gisteravond dacht ik dat je misschien officieel een koppel was geworden."
"WE ZIJN GEEN KOPPEL!" riepen Aiko en Haruto tegelijk.
Kazuya hield zijn hoofd schuin en keek hen geamuseerd aan. "Hmmm… goed dan. Maar in dat geval…" Hij liet Aiko’s hand los en deed een stap naar achteren.
"Ik daag de Bosvereniging uit!"
"…WAT?!"
Kazuya glimlachte speels. "De Landschapsvereniging heeft gehoord over jullie evenement. We moeten toegeven, het was indrukwekkend. Maar we kunnen niet toestaan dat een andere studievereniging meer invloed krijgt dan wij. Daarom daag ik jullie uit voor een competitie!"
Aiko kneep haar ogen samen. "Competitie? Waarover?"
Kazuya zwaaide met zijn hand. "Oh, iets passends… Een cantus! Jullie vereniging tegen de Landschapsvereniging. Degene die het meest succesvolle evenement organiseert, wint!"
Haruto zuchtte. "En wat winnen we precies?"
Kazuya’s ogen fonkelden speels. "De winnaars mogen een wens doen, en de verliezers moeten die wens vervullen. Zonder uitzonderingen."
Aiko voelde een vreemde onrust in haar maag. "En wat als we niet meedoen?"
Kazuya grijnsde. "Dan ga ik er voor zorgen dat de universiteit jullie koffiepas inneemt"
"…"
"…"
"…"
Aiko balde haar vuisten. "Fijn. WIJ ACCEPTEREN DE UITDAGING!"
Het publiek om hen heen barstte in gejuich uit.
Haruto hield zijn hoofd vast. Waarom gebeurt dit altijd?
Kazuya knipoogde naar Aiko. "Ik kijk uit naar onze strijd, Aiko."
Aiko voelde haar hart overslaan en schudde heftig haar hoofd. NEE! Dit is niet het soort romantische rivaliteit waarin ik wil belanden!
Één ding was duidelijk: de chaotische verenigingsoorlog was officieel begonnen!
"Heb je het gehoord?!"
"Haruto en Aiko hebben een romantische dans opgevoerd tijdens de modeshow!"
"Ze vielen in elkaars armen! HET WAS MAGISCH!"
"Zijn ze een stel?!"
Aiko liep door de gangen met haar hoodie diep over haar hoofd getrokken, terwijl ze probeerde de starende blikken te negeren. Hoe is dit zo uit de hand gelopen?!
Haruto liep zuchtend naast haar. "Waarom voel ik me alsof ik onbedoeld de mannelijke love-interest van een shoujo-manga ben geworden?"
Maar net toen Aiko haar mond opende om te klagen, werd hun weg geblokkeerd door een grote groep studenten. In het midden stond een jongen met een zelfverzekerde glimlach en perfect gestyled zilverkleurig haar.
Aiko's ogen vernauwden zich. Waarom ziet hij eruit als een cliché karakter uit een dating sim?!
"Haruto, Aiko," zei de jongen met een dramatische flair, terwijl hij een rode roos uit zijn borstzak trok en hem met een overbodig elegante beweging ronddraaide.
"Uh… wie ben jij precies?" vroeg Haruto.
De jongen glimlachte breed. "Ah, hoe onbeleefd van me! Sta mij toe mezelf voor te stellen." Hij gooide zijn jas dramatisch over zijn schouder. "Mijn naam is Kazuya Renjou. Vicevoorzitter van de Landschapsvereniging."
Het werd stil.
Aiko’s wenkbrauwen schoten omhoog. "Wacht… vicevoorzitter van de Landschapsvereniging?"
"Precies!" zei Kazuya, terwijl hij een stap dichterbij deed en plots Aiko’s hand vastpakte. "En ik moet toegeven, Aiko, je was absoluut betoverend gisteravond."
"—W-WAT?!"
Het was alsof haar hersenen kortsloten. Ze voelde de temperatuur in haar gezicht stijgen.
Haruto keek van Aiko naar Kazuya en voelde plots een lichte irritatie opborrelen. "Ehm, je grijpt wel zomaar iemand anders haar hand, vriend."
Kazuya lachte zacht. "Oh? Ben je bezorgd, Haruto? Na die intieme momenten op het podium gisteravond dacht ik dat je misschien officieel een koppel was geworden."
"WE ZIJN GEEN KOPPEL!" riepen Aiko en Haruto tegelijk.
Kazuya hield zijn hoofd schuin en keek hen geamuseerd aan. "Hmmm… goed dan. Maar in dat geval…" Hij liet Aiko’s hand los en deed een stap naar achteren.
"Ik daag de Bosvereniging uit!"
"…WAT?!"
Kazuya glimlachte speels. "De Landschapsvereniging heeft gehoord over jullie evenement. We moeten toegeven, het was indrukwekkend. Maar we kunnen niet toestaan dat een andere studievereniging meer invloed krijgt dan wij. Daarom daag ik jullie uit voor een competitie!"
Aiko kneep haar ogen samen. "Competitie? Waarover?"
Kazuya zwaaide met zijn hand. "Oh, iets passends… Een cantus! Jullie vereniging tegen de Landschapsvereniging. Degene die het meest succesvolle evenement organiseert, wint!"
Haruto zuchtte. "En wat winnen we precies?"
Kazuya’s ogen fonkelden speels. "De winnaars mogen een wens doen, en de verliezers moeten die wens vervullen. Zonder uitzonderingen."
Aiko voelde een vreemde onrust in haar maag. "En wat als we niet meedoen?"
Kazuya grijnsde. "Dan ga ik er voor zorgen dat de universiteit jullie koffiepas inneemt"
"…"
"…"
"…"
Aiko balde haar vuisten. "Fijn. WIJ ACCEPTEREN DE UITDAGING!"
Het publiek om hen heen barstte in gejuich uit.
Haruto hield zijn hoofd vast. Waarom gebeurt dit altijd?
Kazuya knipoogde naar Aiko. "Ik kijk uit naar onze strijd, Aiko."
Aiko voelde haar hart overslaan en schudde heftig haar hoofd. NEE! Dit is niet het soort romantische rivaliteit waarin ik wil belanden!
Één ding was duidelijk: de chaotische verenigingsoorlog was officieel begonnen!